Zagroda powstała w 1 połowie XIX w., o czworobocznym (zamkniętym) układzie, rozpowszechnionym na Pomorzu Zachodnim po wprowadzeniu w państwie pruskim reform rolnych i uwłaszczeniowych. Zagrody tego typu, związane z dużymi gospodarstwami rolno-hodowlanymi, należącymi do zamożnych gospodarzy, wyróżniały się w strukturze przestrzennej wsi pomorskich.

Według mapy archiwalnej z 1891 roku zagrodę tworzyły cztery budynki, przyległe do siebie narożnikami. Najstarszym elementem zabudowy jest chałupa, wzniesiona – najprawdopodobniej – w 2 ćwierci XIX wieku jako budynek ryglowy kryty strzechą. W latach 30. XX wieku. była remontowana i modernizowana, z przystosowaniem wnętrza do użytkowania przez dwie rodziny (m.in. została zaopatrzona w bieżącą wodę, ze zlewem umieszczonym w kuchni).

XIX-wieczną metrykę mają również budynek inwentarski i bramny, które zostały gruntownie przebudowane w latach 10. XX i 30/40 XX wieku (część ryglowych ścian przemurowano cegłą ceramiczną). Czwartym budynkiem w obrębie zagrody była szkieletowa stodoła, wzniesiona około połowy XIX wieku. Została ona rozebrana w latach 60. XX wieku, a z jej elementów postawiono w 1969 roku nową stodołę.

Przed 1945 rokiem zagroda należała do rodziny Brinkmann, a po II wojnie światowej została zasiedlona przez dwie polskie rodziny (zgodnie z podziałem własnościowym chałupy na dwa mieszkania). Do dziś zabudowa historyczna nie uległa przekształceniom. Obecnie zagroda jest własnością prywatną.